Minor week 3 en 4

Het is alweer een tijd geleden sinds mijn laatste update, dus hierbij met terug werkende kracht een verslagje van week 3 t/m 5.

Week 3 stond in het teken van geriatrie en activiteit. De eerste drie dagen hadden we les van 2 gastdocenten uit Finland. Dinsdag zijn we met een deel van de groep naar een senior sportcentrum geweest, om te ervaren hoe het is om deel te nemen aan een sportles specifiek voor 65-plussers. Studenten die eerder aan deze minor hadden deelgenomen vertelden dat het totaal niet met hun verwachtingen overeen kwam en dat ze het erg onderschat hadden. Door deze ervaringen verwachte ik dat het sporten erg zwaar zou zijn.

Daar stonden we dan, een groepje van 10 studenten tussen zo'n 50 ouderen, in het midden van een gigantische sportzaal. De instructrice zag er heel fit uit, dat beloofde nog wat. Het eerste kwartier was even wennen voor mij, aangezien ik in geen jaren meer echt had gesport, behalve af en toe zwemmen en mijn fietsverslaving. Alle deelnemers leken het naar hun zin te hebben, en gaven de indruk het interessant te vinden dat er andere mensen meededen. Na anderhalf uur was de warming up afgelopen, en konden we beslissen of we mee wilden doen met handbal, badminton of een soort krachttraining. Badminton was helaas geen optie, zonder eigen racket kwam ik niet ver. Dus besloot ik de krachttraining te volgen. Gelukkig waren er geen gewichtjes meer over en kon ik zonder extra gewicht de oefeningen doen, tot het moment dat een van de dames het opmerkte en zo vriendelijk was haar gewichtjes aan mij op te offeren, whahaha dat had eigenlijk niet gehoeven, maar wel heel aardig :). Achteraf gezien waren de oefeningen een stuk pittiger dan ik had verwacht, zeker als ik de ervaringen van de eerdere studeren niet had gehoord. Maar ik was in ieder geval wel in staat om het vol te houden.

Woensdag stond de Pub crawl gepland voor alle nieuwe studenten van de gezondheidsfaculteit van de UCN. Alle studenten waren random ingedeeld in verschillende groepen, alleen de global health studenten waren in een en dezelfde groep geplaatst. In verschillende bars waren spelletjes te doen en de groep die de opdrachten het beste uitvoerde en daarmee de meeste punten kreeg, won de pub crawl. Lang leve de lol dachten wij, en met die instelling hebben nog gewonnen ook.

De rest van de week was ik druk bezig met het voorbereiden van een bezoek aan een traditioneel verpleeghuis in Nørresundby (de stad aan de overkant van het Limfjord). Samen met een fysiotherapie, ergotherapie en verpleegkunde student heb ik vrijdag een bewoner van dit verpleeghuis geïnterviewd naar aanleiding van de colleges die we eerder die week hadden. Wij hadden ons met name gericht op fysieke (in)activiteit. De man die we interviewde was halverwege de 80 jaar, en woonde al een aantal jaren in het verpleeghuis. Vanwege zijn ongecontroleerde diabetes was hij genoodzaakt daar in te trekken. In het verleden was hij militair in het Deense leger. Hij had een passie voor reizen door Europa, het lezen van Engelse en Deense literatuur en het schrijven over militaire geschiedenis. Hij sprak heel goed Engels met een perfect Brits-accent.

Vanwege zijn diabetes mocht hij niet alleen naar buiten, om te voorkomen dat hij in geval van een hypoglykemie niet goed zou kunnen handelen. Hierdoor kwam deze man nauwelijks buiten, terwijl hij daar wel behoefte aan had. De enige kans die hij zag om naar buiten te gaan was wanneer zijn dochter langskwam, eens in de paar maanden. In het verpleeghuis wordt 1 keer per een week een sportactiviteit georganiseerd, maar daar was hij niet in geïnteresseerd. Hij was van mening dat het niet veel voorstelde en vond het daarom niet de moeite waard om er aan deel te nemen.
Herhaaldelijk liet hij blijken het erg te waarderen dat wij er waren, en aan het eind gaf hij zelfs een hint dat als er nog andere studenten interesse hadden iemand van zijn leeftijd te interviewen voor hun studie, dat hij daar zeker voor openstond. Voor ons als studenten voelde het als een eer om deze man te mogen interviewen, het was een leerzame ervaring.
Na het bezoek aan het verpleeghuis hebben we thuis bij een van de Deense studenten het interview verder uitgewerkt voor de presentatie van maandag en kon ik de reserve fiets van een van hen mee nemen. Eindelijk weer fietsen!
's Avonds zijn we naar een cocktailbar geweest en op zaterdag was er een feestje bij de Litouwse studenten.

In week 4 hadden we veel colleges van verpleegkundigen die daarnaast medische antropologie hadden gestudeerd. De colleges waren met name gericht op interprofessionele samenwerking. Aan het eind van de week moesten we per discipline een presentatie en demonstratie geven met het doel meer over elkaars professies te leren. Samen met Michelle en een Deense verpleegkunde student hadden we het plan een urinekatheter in te brengen op een fantoom. We hadden niet overwogen om van te voren te oefenen, waardoor de uitvoering iets minder soepel ging dan we hadden verwacht. De materialen weken ook erg af van wat wij in de praktijk gebruiken, wat het nog ingewikkelder maakten. De andere studenten hadden het gelukkig wel wat beter voorbereid. Het was interessant om te zien wat voor apparatuur en faciliteiten de andere opleidingen op de UCN kunnen gebruiken.

Vrijdag was ook de verjaardag van Michelle. Na het verjaardagsontbijt bleek dat de eerste colleges waren uitgevallen, en besloten we koffie en een gebakje te eten bij een leuk cafeetje op de Boulevarden, maar we moesten eigenlijk niet te veel eten, aangezien we op school ook nog een feestmaal konden verwachten. Om Michelle te verassen hadden we op de UCN een soort brunch georganiseerd met typisch Deense broodjes en gebak. 's Avonds zijn we nog samen uiteten geweest bij een leuk restaurantje, ook aan de Boulevarden, en daarna uit geweest met de andere studenten. In het weekend konden we lekker chillen :).

Inmiddels zijn we al in week 8 beland, het verslag van week 5 en 6 zal ik zo snel mogelijk posten.

Liefs en tot gauw!